19 rzeczy, które zrozumieją tylko tłumaczki i tłumacze*

W dzisiejszych czasach to tak nie wygląda, ale wyraz twarzy się zgadza.

Praca zaprząta mnie ostatnio w dużym stopniu, stąd też post na tematy zawodowe. W punktach, bo tak jest łatwiej pisać po kawałku, w przerwach od odpłatnej aktywności umysłowej. I z clickbaitowym tytułem, żeby sprawdzić, czy to naprawdę działa.

Polecam, Kobieta Lemur #7

Pewien znacznie bardziej ode mnie popularny bloger twierdzi, że czytelnika nie interesują usprawiedliwienia. Zapewne ma racje. Nie zawracam wam zatem głowy słodko-gorzką historią o niezwykłej obfitości zleceń, lecz przechodzę od razu do polecanek. Tym razem kategoria jest tylko jedna:

Baby są jakieś dziwne

Czasem mam ochotę wyjść ze złoconych ram dobrego wychowania i informować ludzi, którzy nie mają racji w internecie, że pierdolą. Myślę, że przez chwilę mogłabym poczuć się od tego lepiej. Problem w tym, że ludzi, którzy nie mają racji w internecie, nie skłoniłoby to do zmiany poglądów. Co prawda na rozsądną argumentację też są zazwyczaj raczej odporni, ale wtedy przynajmniej jest szansa. Zaś jedyne, co może w nich wzbudzić krótkie i płynące z serca „Ale ty pierdolisz!”, to poczucie, że właśnie zyskali status komcionauty wyklętego, brutalnie atakowanego przez przeważające siły wroga. Najczęściej nie piszę nic, bo nie mam czasu albo siły na flejmy. Tym razem też nic nie napisałam, ponieważ nie miałam ani jednego, ani drugiego.

Przeczytane we wrześniu 2017

„Femme lisant près de la fenêtre”, Delphin Enjolras

Już chyba kiedyś wspominałam, że nie zgadzam się z ludźmi, którzy twierdzą, że jesień to doskonała pora, żeby usiąść z herbatką w fotelu i czytać książki. U mnie to się nie sprawdza i nie chodzi tylko o to, że nie mam fotela. Jesienią najbardziej lubię snuć się i kwękać. Poczytać poczytam, ale bez przesady, warunki atmosferyczne same się nie oprotestują. We wrześniu w chwilach wolnych od tej jakże pożytecznej czynności udało mi się przeczytać następujące pozycje: