Jak ona pracuje?

Kończę właśnie czytać „Jak oni pracują? Rozmowy z polskimi twórcami” Agaty Napiórskiej. Zamieszczone tam wywiady ukazywały się pierwotnie w magazynie „Zwykłe życie”, co wprowadza pewien dysonans, bo życie twórcy na tyle znanego, żeby kogokolwiek obchodziło, czy podczas pracy pije herbatę, czy może chrupie orzeszki, odległe jest raczej od życia tak zwanego szarego człowieka. Z drugiej strony, freelancerka dotyka w dzisiejszych czasach wielu szarych ludzi, a co to w gruncie rzeczy za różnica, czy się w domu przed komputerem uprawia sztukę czy nie. Z boku wygląda to całkiem podobnie: siedzi taki i stuka w klawisze.

Rzecz jasna, nie wszyscy twórcy stukają, część w ogóle do komputera nie siada, bo specyfika zawodu od nich tego nie wymaga. Nie na twórcach jednak chciałam się dzisiaj skupić, ale — co nie zaskakuje — na sobie. Znana nie jestem, uznaję jednak, że własnych czytelników muszę w jakimś stopniu interesować.

Reklamy

Przeczytane w marcu 2018

W marcu przeczytałam czternaście książek. Podejrzewam, że tak znaczny wzrost tej liczby w stosunku do dwóch poprzednich miesięcy wywołały dwa czynniki: święta i L4, czyli doskonałe okazje, by leżeć i czytać. Co prawda z okazji świąt trzeba jeszcze jeść, a z okazji L4 kaszleć, ale zapewniam, że nie zajmuje to zbyt wiele czasu i w większości przypadków nie wymaga odrywania się od lektury.

Polecam, Kobieta Lemur #9

Miesięcznica smoleńska była co prawda wczoraj, polecanki jednak ukazują się dopiero teraz. Cały weekend miałam na to, żeby je przygotować, ale nie zrobiłam tego. Odpoczywałam. Odpoczywałam totalnie, leżąc w łóżku i czytając książkę, siedząc na krześle i czytając książkę, nie mogąc się zmusić do włączenia komputera i nawet nieszczególnie próbując. Nie, żeby od razu odcinać się od internetu, jest wszak jeszcze smartfon, zresztą internet nic mi nie zrobił, ale żeby nie obcować z narzędziem pracy. Ileż można.

19 rzeczy, które zrozumieją tylko tłumaczki i tłumacze*

W dzisiejszych czasach to tak nie wygląda, ale wyraz twarzy się zgadza.

Praca zaprząta mnie ostatnio w dużym stopniu, stąd też post na tematy zawodowe. W punktach, bo tak jest łatwiej pisać po kawałku, w przerwach od odpłatnej aktywności umysłowej. I z clickbaitowym tytułem, żeby sprawdzić, czy to naprawdę działa.

Przeczytane we wrześniu 2017

„Femme lisant près de la fenêtre”, Delphin Enjolras

Już chyba kiedyś wspominałam, że nie zgadzam się z ludźmi, którzy twierdzą, że jesień to doskonała pora, żeby usiąść z herbatką w fotelu i czytać książki. U mnie to się nie sprawdza i nie chodzi tylko o to, że nie mam fotela. Jesienią najbardziej lubię snuć się i kwękać. Poczytać poczytam, ale bez przesady, warunki atmosferyczne same się nie oprotestują. We wrześniu w chwilach wolnych od tej jakże pożytecznej czynności udało mi się przeczytać następujące pozycje:

Przeczytane w listopadzie 2016

Listopad był miesiącem książkowo średnio obfitym. Wszystko przez starania czynione przez mój organizm w kierunku hibernacji. Gdyby nie one, sądzę, że przeczytałabym więcej. Ostatecznie udało mi się nie zasnąć przy:

Grzeszne przyjemności

Guilty pleasures tłumaczy się podobno jako grzeszne przyjemności. Niech będzie, kimże ja wszak jestem, żeby zgłaszać obiekcje. Oprócz tego, rzecz jasna, że magistrą przekładoznawstwa. Ze studiów wyniosłam jednak przekonanie, że „no jakoś mi nie pasuje” jako argument sprawdza się słabo w porywach do wcale.